کد مطلب:59784 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152
سخن ابوبكر به سمع علی (علیه السلام) رسید فرمود:«عجبا! آیا او نمی داند كه «اَبّ» یعنی علوفه و چراگاه ؟! و قول خداوند كه می فرماید:«وَفاكِهَةً وَاَبّاً» بیانگر شمردن نعمتهای الهی بر بندگانش است ، نعمتهایی از غذا كه برای آنان و حیواناتشان آفریده است كه به وسیله آن ، جان خود را زنده نگه می دارند و بدن خود را نیرومند می سازند». (فاكهة یعنی: میوه ها برای انسانها، اَبّ یعنی: علوفه و چراگاه برای حیوانات).
از ابوبكر سؤ ال شد معنای این آیه چیست كه خداوند در قرآن می فرماید:«وَفاكِهَةً وَاَبّاً»[1] ابوبكر معنای «اَبّْ» را ندانست و گفت كدام آسمان بر من سایه افكند؟ و یا كدام زمین مرا به پشت گیرد، یا چه كنم در مورد كتاب خدا كه چیزی را ندانسته بگویم ، اما «فاكهة» كه معنای آن را می دانیم (یعنی میوه) اما معنای «اَبّْ» را خدا داناتر است.